Categorie: Azië

Het Koerdische lied “Ez Kevokim le le” beschrijft het verlangen van een zangeres naar haar geliefde. “Ez kevok im” betekent “Ik ben een duif”. Het is een fraai en poëtisch lied dat de essentie van liefde en koestering weergeeft, waarbij de duif de oprechte toewijding van de zangeres symboliseert. Muziek en ritme vertolken heel mooi de passie en intensiteit van de gevoelens van de zangeres.

Het is beroemd omdat het een heel oud en uniek lied is met een aanstekelijke beat en prachtige teksten. Het laat de behoefte aan vrijheid zien en beschrijft ook de schoonheid van een Koerdisch meisje. Goed beschouwd weerspiegelt het lied de Koerdische cultuur en hoe we vrij willen zijn als vogels en in vrede willen leven. En natuurlijk over de liefde die we hebben voor ons thuisland Koerdistan.

Voor mij is het nummer heel bijzonder omdat ik me ermee verbonden voel, vooral als het gaat over een vrije vogel zijn omdat wij Koerden vrede en vrijheid willen.

 Ik ben een Koerdisch meisje uit de stad Zaxo. Ik ben 23 en ik hou van zingen!

Het lied beschrijft de gevoelens van liefde en verlangen wanneer de maan opkomt aan de blauwe hemel. Het gaat over het verlangen naar een metgezel of minnaar die de dorst van je hart kan lessen.

Mijn moeder draaide verschillende soorten Indiase muziek: bhajans (devotionele liederen), Bollywood-nummers (filmmuziek) en bhatka gana (volksmuziek).

Zelf heb ik een sterke voorkeur voor bhajans en Bollywood-liederen, vooral van vroeger. Die nummers bevatten vaak prachtige poëtische teksten en worden met zoveel liefde gezongen.

Sommige Indiase muziek raakt echt mijn ziel. Het voelt zo vol liefde en emotie! Bovendien is het een belangrijk deel van mijn cultuur; het brengt je terug naar de onbezorgde jaren van je kindertijd.

Dit liedje is een populair, romantisch Hindi-liedje, maar heeft op zich geen speciale betekenis voor mij. Ik vind het gewoon een mooi en vrolijk lied!

Ik ben holistisch huidspecialist en geef healing behandelingen zoals klankschalen sessies, klankmassages en klankconcerten. Daarnaast ben ik aan de slag gegaan met methoden voor innerlijke schoonheid.

‘De Maan Vertegenwoordigt Mijn Hart’ (月亮代表我的心) is een bekend Chinees liefdeslied dat oorspronkelijk is gezongen door Teresa Teng in de jaren ’70. Het is diepgeworteld in de Chinese cultuur en geliefd onder mensen van alle generaties.

In het lied dient de maan als metafoor voor eeuwige liefde en diepe gevoelens, wat veel voorkomt in de Chinese poëzie. De maan heeft een belangrijke culturele betekenis in de Chinese traditie en symboliseert samenzijn, verlangen en liefde, in het bijzonder tijdens het Herfst Festival (meestal in september), als families samenkomen onder de volle maan.

Toen het lied werd uitgebracht, stelde China zich net open aan de wereld, na de Culturele Revolutie. De emotionele diepte en tederheid van het lied waren verfrissend en inspirerend voor het Chinese publiek en zo werd het een iconisch lied.

Het lied is talloze keren door artiesten wereldwijd gecoverd en op familiegelegenheden, bruiloften en culturele manifestaties gespeeld, waardoor het rotsvast in de Chinese volkscultuur is verankerd. Nog altijd raakt het lied met zijn emotionele authenticiteit een snaar, wat het tot een geliefde klassieker maakt die van generatie op generatie wordt doorgegeven.

De melodie is simpel en toch ontzettend mooi, waardoor het niet alleen makkelijk te onthouden, maar ook ontroerend is. De thema’s – liefde, verlangen en toewijding – zijn universeel, maar toch maakt de culturele diepte het uniek. Het lied resoneert op meerdere niveaus: het is een liefdesverklaring aan een partner, familielid of het thuisland. Zo slaat het lied een brug tussen het persoonlijke en het universele.

Ik heb een achtergrond in de beeldende kunst en interaction design. In de afgelopen jaren heb ik ontwerpen gemaakt voor en onderzoek gedaan naar interactieve systemen die reageren op alledaagse verschijnselen, milieuoverwegingen, interactie met afhankelijke systemen, online samenwerkingsplatforms en onzekerheid in datavisualisering. Als leerkracht heb ik ervaring met allerlei lesvormen, van traditionele klaslokalen en workshops tot ontwerpgedreven en projectgebaseerde lesstijlen.

Dit lied gaat over een jonge vrouw die hartstochtelijk verlangt naar liefde. Haar hart gaat uit naar een jonge man, maar ze durft hem niet aan te spreken. Toch kijkt ze reikhalzend uit naar de lente (de lente kan worden beschouwd als metafoor voor de liefde).

Het lied kwam uit in 1933, terwijl Hokkien-talige liedjes (Hokkien is één van Taiwans inheemse talen en de taal waarin dit lied geschreven is) in Taiwan voor het eerst populair waren. Door middel van de melodie en de poëtische tekst symboliseert het de culturele identiteit en emotionele standvastigheid van Taiwan.

Daarbovenop is het lied getuige geweest van de moderne geschiedenis van Taiwan; het weerspiegelt bijvoorbeeld het leven in Taiwan tijdens de Japanse bezetting, werd in de tweede wereldoorlog zelfs ingezet als patriottisch krijgslied en was verboden onder de Kwomintang, de Taiwanese militaire dictatuur. Uiteindelijk gaat het lied niet alleen over liefde, maar ook over hoop.

Toen ik dit lied voor het eerst hoorde, was ik nog een kind. Hoewel ik te jong was om de tekst te begrijpen, is het lied erg bekend en wordt het regelmatig gespeeld door orkesten en koren. Als lid van een kinderkoor op mijn school spraken vooral de prachtige melodie en de unieke, niet-Westerse stijl me aan.

Intussen vertegenwoordigt het lied voor mij de zuivere liefde voor allerlei mensen en dingen; ook al kunnen we verleid worden door andere dingen (in het tweede deel van het lied voelt de vrouw zich bijvoorbeeld verleid door de maan), we geloven altijd in een goede afloop.

Ik ben een geluidskunstenares uit Taiwan. Ik ben naar Enschede verhuisd om muziek te studeren aan het ArtEz Conservatorium. Nu ik een jaar lang ben afgestudeerd, geniet ik nog volop van het leven hier en van het creëren van nieuwe geluiden!

De titel van het lied ‘Habaytak Bel Saif’ betekent “Ik hield van je in de zomer”.

Er zijn veel verschillen tussen Libanezen. Maar de zangeres Fayruz (Nouhad Wadie Haddad) is er voor alle Libanezen. Zij heeft Libanon ook in moeilijke tijden nooit verlaten.

‘Habaytak Bel Saif’ heb ik vanaf mijn vroegste jeugd altijd gehoord in Libanon. Het gaat over het wachten op een geliefde, die misschien wel nooit komt. Wel een brief, die onleesbaar is geworden door de regen. Het is wachten op betere tijden. Het wachten gaat door de seizoenen zomer en winter.

Ik houd van de zomer in Nederland, maar alleen in Libanon is het weer het hele jaar warm genoeg. Daar denk ik aan als ik dit lied hoor.

Ik kom uit Libanon en ben naar Enschede in Nederland gekomen voor de liefde.