Het volkslied “Si Patokaan” vertelt het verhaal van een moeder die zich zorgen maakt omdat haar kind, Si Patokaan, ver weggaat om een beter leven te vinden. Het is in Noord-Sulawesi heel gebruikelijk dat kinderen vanwege werk naar andere plaatsen trekken.

Niet alle moeders kunnen hun kinderen gemakkelijk loslaten, maar het lied leert dat ze het toch moeten doen. De gebeden in het lied tonen de grenzeloze liefde van de moeder, ondanks haar verdriet.

Het lied komt uit de Minahasa-cultuur, een etnische groep in Noord-Sulawesi. Het wordt beschouwd als een folkloristisch lied, dat vaak bij culturele evenementen, traditionele ceremonies en schooloptredens gezongen wordt. Hoewel het over een zorgzame en bezorgde moeder gaat, is het een opgewekte melodie die je makkelijk kunt meezingen en onthouden. Het wordt nog leuker omdat je erop kunt dansen!

De boodschap van dit lied geldt ook voor ons, hoewel misschien wat minder diep. Net als Si Patokaan hebben ook wij ons geboorteland verlaten om naar Nederland te emigreren, al was dat wel om heel andere redenen.

Wij zijn Lily, Ning, Retno, Endah en Chrispina. We wonen al jaren in Enschede en voelen ons helemaal thuis in deze multiculturele stad. We komen uit verschillende plaatsen op Java, zoals Blitar, Surabaya, Bandung en Rembang. Hier in Enschede hebben we ons leven opgebouwd: we werken hier, onze kinderen zijn hier geboren, en de stad is een belangrijk deel van ons leven geworden.

We zijn trotse leden van het wereldkoor IntervOcaal, waar we liederen uit allerlei landen zingen, inclusief Indonesië. We genieten enorm van de muziek, en het is extra speciaal wanneer we kunnen dansen op de Indonesische liederen. Dit geeft ons een warm thuisgevoel, zowel bij IntervOcaal als in Enschede.