“This Little Light of Mine” is een Amerikaans volksliedje dat wortels heeft in zowel gospelmuziek als de burgerrechtenbeweging. De tekst van het liedje is eenvoudig maar vol betekenis, zoals het vieren van ideeën over hoop, persoonlijke kracht en spirituele expressie. De centrale boodschap van het lied is dat iedereen een innerlijk “licht” heeft, dat voor goedheid, geloof en waarheid staat en met de wereld gedeeld moet worden. De terugkomende regels, zoals “This little light of mine, I’m gonna let it shine” benadrukt het belang van trots zijn, trouw blijven aan jezelf en positiviteit verspreiden, zelfs wanneer je voor uitdagingen komt te staan.

Het is zo bekend in het hele land omdat het nauw verbonden is geraakt met belangrijke momenten in de Amerikaanse geschiedenis. Tijdens de burgerrechtenbeweging van de jaren 1950 en 1960 kreeg het lied een grotere betekenis. Het werd een hymne van verzet, hoop en vastberadenheid. Activisten zongen het tijdens marsen en protesten om moed te verzamelen en elkaar eraan te herinneren dat zelfs kleine stemmen een krachtige impact konden hebben. De boodschap van het lied om je licht te laten schijnen vond diepe weerklank bij diegenen die vochten voor gelijkheid en rechtvaardigheid. Het symboliseerde niet alleen persoonlijk geloof, maar ook de kracht en eenheid van de gemeenschap. De eenvoudige tekst maakte het gemakkelijk voor grote groepen van alle leeftijden om het samen te zingen. Na verloop van tijd verspreidde het lied zich vanuit de kerken en protesten en werd het onderdeel van de Amerikaanse cultuur.

Dit lied heeft voor mij een speciale betekenis omdat het gezongen kan worden door zowel de mensen die het moeilijk hebben als de mensen die als bondgenoten naast hen staan. Het laat zien dat niemand moeilijke tijden alleen hoeft door te maken. Voor mij gaat dit lied over eenheid en de kracht die voortkomt uit een zorgzame en ondersteunende gemeenschap. Het herinnert me eraan dat wanneer individuen samenkomen in solidariteit, hun gecombineerde kracht blijvende hoop en verandering kan brengen.

Mijn naam is Daniel Sydney. Ik woon sinds anderhalf jaar in Nederland. Ik ben geboren in Venezuela maar verhuisde als klein kind naar de Verenigde Staten en ben daar opgegroeid. Ik ben oorspronkelijk muziek gaan studeren in de Verenigde Staten totdat ik een grote overstap maakte naar elektrotechniek. Ik maakte deze overstap omdat ik geïnteresseerd was in synthesizers en elektrische muziekinstrumenten. Tijdens mijn studie raakte ik echter gefascineerd door lasers en besloot ik een carrière in onderzoek na te streven op basis van materiaalbewerking met lasers. Dit bracht me hier in Enschede, waar ik promovendus ben aan de Universiteit Twente.

Ik ben gitaar en piano blijven spelen als hobby’s, zelfs na het veranderen van studie. Ik vind het leuk om in live bands te spelen, muziek te produceren en nieuwe instrumenten te leren. Toen ik hier aankwam, hoorde ik de beiaard van de universiteit. Ik sloot me aan bij de beiaardgroep op de campus en bespeel sindsdien de klokken.

Daniel zingt zelf het lied tijdens het bevrijdingsconcert, begeleid door de stadsbeiaardier.